- ructatus
- ructātus, a, um
part. passé de ructo; rejeté, vomi.
* * *ructātus, a, um part. passé de ructo; rejeté, vomi.* * *Ructatus, pen. prod. Participium: vt Ructati cruores. Sil. Sang rejecté en routant.
Dictionarium latinogallicum. 1552.
Dictionarium latinogallicum. 1552.
ructation — ˌrəkˈtāshən noun ( s) Etymology: Late Latin ructation , ructatio, from Latin ructatus (past participle of ructare to belch) + ion , io ion more at eruct archaic : belch … Useful english dictionary